مقاله : مدیریت جامعـه، مدیریت ذهنیت های فردی - مطهری نژاد

¤مقاله - مدیریت جامعـه، مدیریت ذهنیت های فردی

 ? میرزا بابا مطهـری نژاد 

سوال اساسی در مدیریت های کلان این نکته است که مدیران کلان باید جامعه را مدیریت کنند یا ذهنیت های فردی و گروهی خود را. بدیهی است هر فردی که فرآیندهای لازم را طی کند و در ارکان یک قوه یا وزارتخانه یا سازمان قرارگیرد، برای اداره سازمان دارای ذهنیت فردی یا گروهی و آرمان هایی است، مثل ذهنیتی که در آغاز کار وزیر کشاورزی دولت نهم داشت که در یک گفت وگوی تلویزیونی موبایل خود را اعلام کرد و وعده داد که به زنگ هایی که زده خواهد شد پاسخگوست، یا ذهنیتی که زنده یاد رضا اصفهانی در اول انقلاب به عنوان معاون وزیر کشاورزی داشت و به جای میز و صندلی و اتاق کنفرانس به گلیمی پهن شده بر سنگ های مرمرین کاخ شیشه ای بلوار کشاورز می نشست و برای حل معادله پیچیده کشاورز و کشاورزی نسخه می نوشت و هزاران مثال مشابه. در هر دو مثال خیلی زود مشخص شد که با این ذهنیت ها جامعه اداره نمی شود ومردم پاسخ نیازها، چالش ها و درخواست های خود را دریافت نمی کنند. اگر پروژه های تحقیقاتی روی این موضوع متمرکز شوند، به طور قطع و یقین به نتیجه جالبی دست خواهند یافت که آن نتیجه چیزی جز زیان های کلان مردم و جامعه از مدیریت هایی که ذهنیت های خود را مدیریت کرده و می کنند، نخواهد بود. 

---

مساله مدیریت برذهنیت ها به جای مدیریت جامعه در همه دولت های قبل و بعد از انقلا ب مصادیقی کمرنگ و پررنگ فراوان دارد. مساله مهم این است که به لحاظ آموزه های دینی، عقلا نی و سیستمی و مکاتب مدیریتی کدام درست است؟
 آیا حق داریم منابع  مادی و حقوقی جامعه را به خاطر اداره ذهنیت ها بدون توجه به مسائل عینی جامعه و اداره واقعی جامعه از بین ببریم یا باید ذهنیت  ها را فراموش کرد و در مسیر واقعیات آنها را اصلا ح و ترمیم کرد و در مدیریت به اداره جامعه و کم کردن هزینه جامعه فکر کرد.
نمونه های فراوان و نظریات علمی گسترده ای وجود دارد که اولی را نفی و  دومی راتایید می کند. یعنی مدیر باید جامعه را اداره کند نه ذهنیت خود را. روز چهارشنبه دبیر کل  حزب مردم سالا ری و نماینده مردم سمنان در مجلس در بخشی از نطق خود به این نکته ظریف و بحث روابط بین الملل و ذهنیت زنبیل به دستان برای پیروی از  مدیریت ذهنیت فردی و گروهی اشاره کردند و همان روز بحث پیشنهاد چک های 5  میلیون تومانی برای مصادره آرای نمایندگان در جریان استیضاح کردان که مصداقی از مدیریت ذهنیت گروهی است انعکاس گسترده ای یافت.  

واقعا تا کی باید منابع مادی و معنوی ذخیره عظیم اعتماد مردمی را به تاراج دهیم برای مدیریت ذهنیت های خود. چرا برخی تا این  حد به آموزه های دینی،  عقلا نی، سیستمی و مکاتب مدیریتی بی اعتنا و به مدیریت ذهنیت های خود اصرار دارند؟