محکومیت اعمال مزدوران حراست دانشگاه تبریز

اعتراض شدید انجمن اسلامی دانشگاه تبریز به یورش حراست دانشگاه به دفاتر این انجمن

ملت شریف و نجیب ایران

دانشگاه های کشور روزهای سختی را می گذرانند، کمتر روزی است که کمیته های انضباطی بیکار نشسته باشند. سهم دانشجویان از حاکمان مهرورز، توبیخ، تعلیق، اخراج و زندان است و اشک چشمان پدران و مادران، هدیه دولت عدالت ورز است. خرده نجوایی از آزادی و حق طلبی سرکوب می گردد و تشکل های مستقل دانشجویی با شلاق های مهرورزانه نواخته می شوند تا مبادا در این روزگار به اندیشیدن خطر کنند. آزادیخواهان را اشتلم می کنند و در رسم عاشق کشی و شیوه شهرآشوبی استاد تمام عیار گشته اند و به نام خدای لطیف و دین حنیف جلوه ها می فروشند و عشوه ها می خرند و تملق ها می کنند و ملق ها می زنند. تازیانه تهدید به دست گرفته اند و دانش و دادگری را به سخره گرفته اند و آبروی ملک و ملت برده اند و با تکیه بر ذوق و رای نافرهیخته خویش، عالمان را رام خویش می خواهند و به حق است که دانشگاه را قربان گاه بخوانیم. این صدای دانشجویان آزادیخواه دانشگاه تبریز است که زخم ها بر پیکر دارد. هنوز زخم 20 تیر 78 دانشگاه تبریزالتیام نیافته است که در گرمای تابستان آنان که بر شتر چموش قدرت سوارند و در میدان سیاست دواسبه می تازند و از نردبان مقدسات و اعتقادات مردم بالا می روند و گرد آسیاب ریاست می چرخند و از پل دین می گذرند تا به دنیا برسند، فاجعه ها آفریدند و داغی آتشین بر جان های ما نهادند و  قوم آدمخوار و چماق به دوش و شعبان بی مخ های زمانه ننگ دانشگاه تبریز را خلق کردند و با تهاجم با حیوانی مرتع دانشگاه را چریدندو با تعرضات شنیع پرده ناموس فرهنگ و علم را دریدند.

این بار در تابستان 87 فاجعه ایی دیگر آفریدند. تیم حراست دانشگاه تبریز در روز جمعه گذشته به دفاتر انجمن اسلامی دانشجویان یورش می برد، انجمن اسلامی که تنها پایگاه و یگانه محفل آزادیخواهی و حق طلبی دانشجویان دانشگاه تبریز است و توانسته است با هزاران زخم عالیجنابان، شعله آزادی را در دل ها روشن نگاه دارد.در روز جمعه مورخه ۱۱/۵/٨۷ تیم حراست دانشگاه تبریز در یک اقدام شجاعانه در ظهر روز تعطیل در دانشگاهی که حتی یک دانشجو هم ندارد به دفتر شورای مرکزی، انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده فنی، خوابگاه فجر و ولیعصر یورش می برد و درها را می شکند، اتاق های انجمن را تصرف می کند و اموال انجمن اسلامی را به غارت می برد و تابلوهای انجمن اسلامی را محو می کند تا به زعم خویش وجود انجمن اسلامی را در روزهای بعد منکر گردد.
اینک چند روز است که از این حادثه گذشته است و هیچ یک از مقامات مرتبط قانونی در این زمینه اظهار نظری نمی کنند و سکوت پیشه کرده اند و تاب پذیرش این عمل قهرمانانه خویش را ندارند. در این زمینه ذکر نکاتی لازم و ضروری است:
۱- همه این اقدامات فاقد مجوز قانونی است و حتی اگر بنا به مدعای مسئولان دانشگاه شبهه هایی در روال قانونی انجمن وجود دارد دلیلی بر چنین حرکات زشت و سخیفی نمی تواند باشد. مسئولان دانشگاه که ادعای قانون سالاری دارند و هیات نظارت بر تشکل های دانشجویی را مرجع قانونی و رسمی در این امور می دانند می بایست به قانون تن دردهند. درحالی که تا این لحظه حتی حکم کتبی یا ابلاغ شفاهی به انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز و علوم پزشکی از جانب هیات نظارت انجام نگرفته است. گویی به نظر می رسد که برخی حتی فرصت این امر را هم نداشتند که اندکی صبر نمایند تا هیات نظارت رای دلخواه آنان را صادر کند.
۲- حمله ایی این چنین به دفاتر انجمن اسلامی آن هم در یک روز تعطیل و در زمانه تعطیلات تابستانی دانشگاه امری شگفت آور است. گویی منتظر بودند تا دانشگاه ها خلوت شوند تا به کام دل برسند که سودای اینان دانشگاه بی دانشجو است و شگفتا اقتدار و قدرت !!!
٣- شکستن درهای انجمن اسلامی و سرقت اموال که حتی شامل متعلقات دانشجویان و اعضای انجمن نیز بوده است بی آنکه روال و مراحل قانونی طی شده باشد خلافی آشکار و بدیهی است که با همه قوانین جاری کشور در تناقض می باشد. و مسئولیت حیف و میل و نقصان این اموال متوجه عاملان این حرکت می باشد و انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تبریز حق خود را در شکایت از این افراد و مسئولین در دادگاه های صالح قضایی برای خویش محفوظ می داند.
و حال در این روزها شمیم حسین بن علی در روح و جان ها آکنده است. اویی که آموخت که هیچ گاه نباید تن به ذلت سپرد و آموخت که اگر نتوان ظلم را شکست داد می توان رسوا ساخت و بر آزادی و آزادگی انسان ها پای فشرد و سخن آخر اینکه ناموس طبیعت و مشیت الهی بر این امر است که:
و نرید ان نمن الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین (قصص – ۵)